By admin
Bir şeye harcayacak çok paranız varsa Londra’nın W1’i gidilecek bir yer. Birkaç dakika arayla şehrin en pahalı özel doktoruna gidebilir, bir Steinway ve bir çift özel tasarım gözlük satın alabilirsiniz; bunun maliyeti benim ipoteğimden daha pahalıdır. Wigmore Caddesi aynı zamanda extremely zenginlerin Thorstein Veblen’in görünce ağlayacağı bir mutfak satın almak için gittiği yerdir. Burası aynı zamanda lüks mutfaklar ve bir nevi sizin için yemek pişirmeyi yapacak robotic kolu devil bir şirket olan Moley Robotics’in de yeni evi.
Moley, Dr. Mark Oleynik’in buluşudur ve bir kısmı mutfak showroomu, bir kısmı da robotic laboratuvarıdır. Üç demo mutfağı, geniş bir yemek masası ve tezgahınız için kullanabileceğiniz farklı el yapımı mermer türlerini gösteren bazı teşhir üniteleri bulunan sade bir alan. İlgi çekici nokta, ön camın hemen arkasında potansiyel tüketiciler için yem görevi gören çalışan X-AiR robotudur. Kendi ocağı, rafları, yağları ve mutfak eşyaları var ve doğru yardımla yemek bile hazırlayabiliyor.
Moley
Oleynik, insanların koruyucu maddelere daha az bağımlı olarak daha iyi yiyecekler yemelerine yardımcı olacak bir şey yaratmak istediğini açıkladı. Yeniden ısıtılan ve işlenmiş yiyeceklerden hoşlanmaması onu alternatifler aramaya yöneltti ve bu da onu taze pişirmeyi otomatikleştirmenin bir yolunu bulmaya yöneltti. İşten geç dönüyorsanız, en bariz cezbedici şeyler mikrodalgada pişirilen yemekler veya paket servis edilen yiyeceklerdir. İnsanların, yalnızca ham malzemeleri hazırladığınız ve gerisini robotun halletmesine izin verdiğiniz sağlıklı tarifleri tercih edeceğine inanıyor. Sağlığa odaklanma, çoğu SHA Sağlıklı Yaşam Kliniği tarafından oluşturulan potansiyel yemek veri tabanına kadar uzanmaktadır.
Moley’nin kendi şefi James Taylor, her tarifi tek kollu bir robotic tarafından yapılabilecek şekilde uyarlıyor. Şirket, her ay iki ya da üç yeni tarif eklemeyi umduklarını ve eğer aile yemeğiniz varsa, otomatikleştirilmiş olarak görmeyi tercih edebileceğinizi söylüyor. Oleynik, bir insanı izledikten sonra hareketlerin robotic üzerinde eşleştirildiğini söyledi. şef aynı yemeği hazırlar. Ve ne yapacağını öğrendikten sonra robotic, insan emsaline göre çok daha az hataya açık olacak.
Moley’nin vizyonunun ilk gösteriminde (yukarıda), havai raylarda koşan iki kollu bir şef kullanıldı ve bu da şirkete başlangıçta pek çok övgü kazandırdı. Ne yazık ki Oleynik, böyle bir robotun maliyetinin muhtemelen 250.000 £ (yaklaşık 330.000 $) seviyesine ulaşacağını kabul etti. Bu muhtemelen Wigmore Caddesi’ni mutfak aletleri için sık sık ziyaret eden insanlar için bile fazlasıyla zengin. Fiyatı düşürmek için şirket, projeyi mobil, iki kollu versiyondan tek kolluya indirdi. Moley’nin sattığı robotic, endüstriyel bir robotic teknolojisi şirketi olan Common Robots’tan hazır olarak satın alınıyor.
Robotic
Şu anda ön siparişe açık olan tek kollu versiyon, Moley’nin showroomunun önünde bulunan X-AiR olarak biliniyor. Kendiniz için bir tane istiyorsanız, yeni bir tezgah, iki özel raf ünitesi, bir ocak, kontrol tableti ve robotun kendisini satın almanız gerekir. Fiyatlar “eğer sorarsanız karşılayamazsınız” aralığında ama kapıdan giriş fiyatı 80.000 £ (yaklaşık 105.000 $). Moley şu ana kadar tek bir robotic bile kurmadı ancak sürecin önümüzdeki üç ila altı ay içinde başlamasını bekliyor. Ancak evlerinde ve etrafındaki mutfakta bunlardan bir tane almak için zaten para yatırmış insanlar var.
X-AiR’ın çevresini algılamasını veya çevreyle etkileşime geçmesini sağlayacak yerleşik bir görüş veya algılama teknolojisi yoktur. Sistem, raflardan birine yerleştirilmiş bir kamerayla birlikte geliyor; bunun yemek pişirmeye yardımcı olmaktan çok teknik destek amaçlı olduğunu anlıyorum. Bunun yerine robotic kolu, tüm malzemelerin, yağların ve aletlerin nerede olması gerektiğini bilerek hafızasından kendi alanı etrafında hareket eder. Çevreyi mümkün olduğunca kontrol altında tutmak için tencereler ocak üzerindeki işlerin üzerinde yerinde tutulur.
Moley’nin SHA Kliniği tarifini kullanarak artık standart haline gelen gösterisine tanık olmak için oradaydım. Asya Tofu Sote. Personel, malzemeleri önceden hazırlamış ve robotun kavrayabilmesi için gerekli kaplara yerleştirmişti. İşlemin başlayabilmesi için kullanıcının sisteme hangi malzemelerin hangi bölümlerde olduğunu söylemesi gerekiyor. Hatta raf düzeninin küçük bir diyagramı bile var, böylece “Fasulye Filizleri”ne dokunabilir ve onlarla birlikte tencerenin örneğin A1 konumuna oturmasını sağlayabilirsiniz. Bunu yaptıktan sonra makineyi çalıştırabilir ve teorik olarak yemek zamanı gelene kadar bırakabilirsiniz.
Sistem, tarifteki her talimatı seslendirecek şekilde ayarlanmıştır, böylece takip edilmesi kolaydır. Videoda, kolun yemeğinizi pişirmeye başlamasını izlemenin neden ilginç bir şey olduğunu görebilmelisiniz. Isınmaya başlamak için tavaya bol miktarda yağ dökmeden önce neredeyse teatral bir şekilde ocak açılıyor. Daha sonra komut verildiğinde malzemeleri eklemeye ve arada karışımı karıştırmaya başlar. Karıştırma, karışımın ileri geri itilmesinden ibarettir ve bu açıkça bir insanın yapabileceğinden daha az kapsamlıdır. Robotic, her karıştırmadan sonra spatulasını tavanın yan tarafına sürterek kancaya geri getiriyor.
Robotic, bir sonraki malzemeyi özel kutusundan eklediğinde, her şeyin düştüğünden emin olmak için yan taraftaki tencereye iki kez hafifçe vurduğunda da benzer dokunuşlar oluyor. Ancak rafa geri konduğunda spatula ve tencerelerde hâlâ birkaç malzemenin kalmış olduğunu fark ettim. Bu, yerel çevreyi algılayacak herhangi bir vizyona sahip olmayan bir robotun en büyük sorunudur. Gösterim sırasında, birkaç parça pırasa hareket halindeyken spatulaya yapıştı ve ocağın üzerine düştü. Hızla silindi ama ocağa ve tavaya bir milimetre daha yaklaşıp yanmaya başlasaydı ne olurdu diye merak etmeden duramadım.
Ne yapamaz
Havuçları soyup soğanları doğramaya çalışmaktansa tavayla ilgilenip yemek pişirmekten çok daha mutluyum. O halde bariz soru şu: Moley neden yemek pişirmenin insanların hoşlanmadığı kısmı yerine görünüşte eğlenceli olan kısmını otomatikleştirmeye çalıştı? Oleynik, bunun çok uzak bir gelecekte mümkün olabileceğini ancak havuç soyma robotunun çalışması için çok fazla değişkenin bulunduğunu söyledi. Bir robota kullanması için bıçaklı bir alet vermenin doğasında olan güvenlik risklerinden bahsetmeye bile gerek yok diye ekledi.
Moley’in birinci nesil robotları, tek seansta pişirebilecekleri yiyecek miktarıyla da sınırlı. Yemeğe bağlı olarak, bir akşam yemeği partisine yetecek kadar, ancak daha abartılı bir şey olmayan sekiz ila on porsiyon hazırlayabilirler. Elinizde tam olarak doğru malzemeler kullanıma hazır değilse robotların pek fazla ayarlama yapamayacağından bahsetmiyorum bile. Doğal olarak sahip olmadığınız herhangi bir şeyi kaldırabilirsiniz, ancak bunun ötesinde doğaçlama yapma veya içerik kalitesindeki mevsimsel farklılıkları hesaba katacak şekilde programını değiştirme yeteneği yoktur.
Yiyecek
Robotun bana tofu yapacağı söylendiğinde, kendimi dik tutabilmek için çok çalışmak zorunda kaldım. Eğer ruhumu görselerdi, omuzlarımın o kadar sert bir şekilde çöktüğünü, zemine, bodruma ve aşağıdaki metro hattına düştüğünü izlerlerdi. Arkadaşlar, vegan arkadaşlarım et içermeyen bir restorana gitmemiz konusunda ısrar ettiğinde tofuya dayanamıyorum ve yüzümü buruşturuyorum. “Gerçekten iyi” tofu yediğimde ısrar etseler bile, ben onu ağzımda ezmeye çalışırken tadı lifsi bir madde gibi geliyor, herhangi bir doğal tattan yoksun. Robotun bana pişirdiği tofunun gerçekten lezzetli olduğunu söylediğimde bunu aklınızda bulundurun. Güzel bir dokusu vardı ve oldukça lezzetli bir tadı vardı, sebzelerle güzelce birleşiyordu.
Gelecek
Oleynik, robotlarının öncelikle Londra ve ötesindeki para zengini, zaman fakiri insanlarla doldurulacak çeşitli boşluklar bulacağına inanıyor. İnternet bana, özel bir şefin dimension günde 300 £ civarında bir ücret ödeyeceğini, yani bu 80.000 £’u bir yıldan kısa bir sürede yakacağınızı söylüyor. Doğal olarak, bir pişirme robotuna 80.000 £ düşürebilen herkesin, malzemelerini önceden hazırlanmış olarak satın almaya gücü yetebilir, böylece bunları çöp kutularına atıp işleri yoluna koyabilirler.
Bundan sonra Oleynik, teknolojinin iş ve birinci sınıf havayolu yolcuları için taze yemekler hazırlamak için kullanılabileceğine inanıyor. Veya bir çalışanın, hepsi taze yemekler yapan robotlardan oluşan bir üretim hattını denetlediği küçük mutfaklarda. Onun vizyonu, taze pişmiş yemek arzusunun olduğu ancak eğitimli bir şefin ekonomisinin buna izin vermediği her duruma uzanıyor.
Kendisi, 7/24 oda servisi olan ve birisinin yiyecek isteme ihtimaline karşı beklemeleri için insanlara para ödenen bir otel örneğini verdi. Veya yemek için potansiyel talebin olduğu ancak profesyonel bir şef tutmaya gerek olmayan uzak bölgelerdeki servis istasyonları. Benzer şekilde Oleynik, iyi yemek üretme isteği ile sınırlı bütçeler arasında benzer bir çatışmanın olduğu bakım evlerinden de bahsetti.
Tabii ki, ham malzemeleri hazırlayan ve hazırlayan bir insanın olması gerektiği göz önüne alındığında, ne kadar emek tasarrufu sağlanacağı açık değildir. Ve gıdayla ilgilenen herkesin muhtemelen eğitim alması ve buna göre ödeme yapması gerekecektir, bu da olası tasarrufları ortadan kaldırabilir. Ancak Oleynik, bir işletmenin hizmete girdiği ilk yıl içinde yatırımının geri dönüşünü bekleyebileceğinden emin.
Fiyata gelince Oleynik, teknolojinin maliyetin oldukça düşeceği noktaya kadar gelişeceğine inanıyor. Miele markalı fırın ve buzdolabının bulunduğu showroomdaki demo mutfaklardan birini işaret ederek her modelin her birinin 5.000 £ (yaklaşık 6.500 $) değerinde olduğunu söyledi. Fırına 5.000 £ ve buzdolabına 5.000 £ harcayarak gözünü kırpmayan insanlara 10.000 £ karşılığında bir pişirme robotu satabileceğini umuyor. Ancak, başka hiçbir şey olmasa bile, Wigmore Caddesi’nde satın alabileceğiniz her şeyle tamamen uyumludur.