Przewodnik przetrwania NBA: 5 kandydatów do przełamania, którzy potrafią dokonać znaczących skoków | Tiger’s Media

Każdy z tych przełomowych kandydatów, po jednym z każdej z pięciu ostatnich klas poboru, jest gotowy zrobić znaczący krok naprzód. Niezależnie od tego, czy wykazują już przebłyski świetności, czy dopiero się rozwijają, ci gracze są gotowi podnieść poziom swojej gry i w znaczący sposób przyczynić się do przyszłości swoich drużyn.

Brandona Millera i Charlotte Hornets

Opracowany jako drugi w 2023 r

Debiutancki sezon Millera tak naprawdę dzieli się na dwie odrębne części. W pierwszych 38 meczach notował średnio 14,7 punktu przy 53,6% skuteczności w strzelaniu, co jak na debiutanta jest dobrym wynikiem. Szczególnie takiego, którego poproszono o znalezienie oparcia w tak borykającej się z trudnościami drużynie, jak Charlotte. Był zabójczy w wysysaniu 3 s z połowu, ale był dość niekonsekwentny w innych działach.

Potem coś się zmieniło. W swoich ostatnich 35 meczach, począwszy od końca stycznia, Miller podniósł poprzeczkę — 20,3 punktu na mecz, 56,4% celnego strzelania. Grał więcej minut, częściej go wykorzystywał, a jego skuteczność rosła w każdym obszarze kortu, gdy tworzył własne strzały. Sprawdź to:

To nowicjusz, który potrafi dowiedzieć się wszystkiego w czasie rzeczywistym. Miller tworzył dla siebie, przyjmując mocniejsze kąty w stosunku do obręczy, pochłaniając kontakt i popisując się nowo odkrytą pewnością siebie za pomocą zanikania średnich tonów i głębokich trójek podciągnięć. Pod koniec sezonu wyglądał na solidnego napastnika.

Ale tutaj robi się naprawdę interesująco: LaMelo Ball nie grał w sezonie rozpoczynającym się pod koniec stycznia, Prawidłowy kiedy liczby Millera zaczęły rosnąć. Zbieg okoliczności? Prawdopodobnie nie. Bez LaMelo na podłodze Miller miał większą swobodę działania i w tym przypadku dalsze działania mogły być trudne. Wszyscy wiemy, że LaMelo to obrońca pierwszego podania, a posiadanie takiego gościa powinno ułatwić Millerowi życie, zapewniając mu czystszy wygląd i więcej asyst. Jeśli jednak Miller ma zamiar nadal rozwijać się jako rozgrywający i twórca samego siebie, musi istnieć pewna równowaga.

Pomyśl o zeszłym sezonie: kiedy Miller grał u boku LaMelo, miał piłkę w rękach zaledwie przez 5,3 procent czasu. To terytorium Royce’a O’Neale’a. Ale kiedy LaMelo został odsunięty na bok, liczba ta wzrosła do 9,6 procent, czyli do poziomu Paula George’a. A co się stanie, gdy LaMelo powróci? Czy pozwoli Millerowi gotować? Bo jeśli tak się stanie, może to być klucz do kolejnego skoku Millera, a z czysto koszykarskiego punktu widzenia nie ma wątpliwości, że Miller jest na to gotowy. Pytanie tylko, jak dobrze on i LaMelo potrafią współistnieć i maksymalizować wzajemne korzyści.

Ryana Dunna z Phoenix Suns

Opracowany 28. w 2024 r

Dunn był łatwo najlepszą perspektywą defensywną w drafcie na 2024 rok. Mając 180 cm wzrostu i rozpiętość skrzydeł wynoszącą 2,5 m, może przełączać się w różnych pozycjach, zakłócać pas podań, blokować strzały – co tylko chcesz. Jego defensywne IQ przekracza wszelkie standardy. Dunn lata w obronie, wykonując nieskazitelne rotacje, odbierając strzały w obręcz i ogólnie utrudniając życie przeciwnikom. W lidze coraz częściej definiowanej przez wszechstronnych skrzydłowych obrońców Dunn ma potencjał, by być napastnikiem na poziomie Herba Jonesa.

Ale duży znak zapytania? Jego strzelanie. Jako student drugiego roku w Wirginii Dunn w 34 meczach trafił zaledwie 35 trójek, trafiając zaledwie 20 procent. To nie tylko niespójność – w dzisiejszej NBA jest to na granicy niemożliwości gry. Kiedy więc Suns złapali go na 28. miejscu, pojawił się zrozumiały sceptycyzm. Wiedziałeś, co otrzymujesz w defensywie, ale czy on byłby w stanie przetrwać w ataku?

Oto zwrot akcji: w czterech meczach przedsezonowych z Suns Dunn wykonał 12 ze swoich 27 prób zza łuku. Mała próba, to prawda, ale są powody do optymizmu. Jego forma wygląda na znacznie lepszą, szczególnie biorąc pod uwagę sposób, w jaki używa nóg, a fakt, że częściej oddaje strzały, pokazuje poziom pewności siebie, jakiego po prostu nie było w Wirginii. Rozmawiałem ze skautami przed draftem i kilku z nich upierało się, że jego strzał został poprawiony podczas treningów przed draftem. Jeden z dyrektorów powiedział mi nawet, że będę żałować, że umieściłem go w wieku 30 lat. Po przemyśleniu i dalszych poszukiwaniach przeniosłem go na 16. miejsce. Nawet to może okazać się za niskie, jeśli jego sweter wytrzyma.

Gdyby Dunn trafiał choćby 35 procent z 3 przy przyzwoitej głośności – nie elitarnej, tylko przeciętnej – zostałby wylosowany na loterii. Jeśli będzie strzelał tak, jak w okresie przedsezonowym, będziemy mówić o pierwszej dziesiątce, a może nawet pierwszej piątce. Jest wyjątkowy w defensywie. W ofensywie nie chodzi tylko o strzelanie. Dunn to sprytny podający, dobry przesiewacz i skuteczny finisz na krawędzi.

Oto dlaczego ma to znaczenie dla Phoenix: obrona i głębia były największymi znakami zapytania w nadchodzącym sezonie. Dunn nie rozwiąże wszystkiego, ale może mieć realny wpływ na oba fronty. Jeśli jego strzał się sprawdzi, da Suns wszechstronnego, dwukierunkowego gracza, który może odciążyć niektóre gwiazdy. Tak, sezon Phoenix nadal zależy od stanu zdrowia Kevina Duranta, Devina Bookera i Bradleya Beala. Ale jeśli Dunn nadal będzie uderzał skoczków? Mógłby być rodzajem wsparcia, które podnosi sufit.

Jalena Williamsa z Oklahoma City Thunder

Opracowany jako 12. w 2022 r

W najnowszym odcinku Program Kevina O’Connorasłuchacz o imieniu Jacob zapytał mnie: Oprócz braku doświadczenia, co jest największą przeszkodą powstrzymującą Thunder przed zdobyciem mistrzostwa? Powiedziałem, że odpowiedzią jest druga supergwiazda po Shai Gilgeous-Alexander. Wiemy, do czego jest zdolna SGA. Jednak Jalen Williams i Chet Holmgren byli rozczarowani po sezonie. Całkiem nieźle, biorąc pod uwagę ich młodość. Jeśli jednak oczekiwany jest tytuł, jeden z nich będzie musiał rozkwitnąć.

Najbardziej prawdopodobnym kandydatem wydaje się Williams. To będzie jego trzeci sezon, a już widać przebłyski. Jednak jego największą wadą w fazie play-off była niechęć do rzucania trójek. Rzucił kilka otwartych spojrzeń po złapaniu piłki i był niechętny do wycofania się po kozłowaniu. Przez cały sezon próbował uzyskać wynik poniżej czterech na mecz. Jednak w okresie przedsezonowym sytuacja się zmienia. Williams strzela z dystansu 3 i w ciągu 33 minut gry oddał 10 strzałów.

Jeśli Williams będzie nadal trafiał za trzy punkty po kozłowaniu, jak ten powyżej, zmieni to obraz tego, czym może być zespół Thunder. Jeśli Williams nie zrobi kolejnego kroku? OKC wciąż jest fajne, wciąż młode, ale prawdopodobnie utknęło w tej samej kategorii „świetni, ale nie mistrzowie”. Bez tej drugiej gwiazdy Grom wpadnie na ścianę. Jeśli jednak Jalen awansuje na wyższy poziom, będziemy mówić o zespole stworzonym do wygrywania teraz, a nie tylko w przyszłości. Jeśli tego nie zrobi, prawdopodobnie poczekamy kolejny rok lub dwa, zanim ten zespół naprawdę się przebije.

Immanuel Quickley z Toronto Raptors

Draftowany 25. w 2020 roku przez Knicks

Transfer Quickleya do Raptors w zeszłym sezonie otworzył nowy poziom w jego grze. W drużynie Knicks Quickley notował solidne statystyki – 15 punktów i 2,5 asyst na mecz – ale po wymianie z Toronto liczby te wzrosły do ​​18,6 punktu i 6,8 asyst. Quickley z szóstego zawodnika stał się podstawowym zawodnikiem, a jego ofensywna rola została wzmocniona. W Nowym Jorku Quickley dostawał 41 dotknięć na mecz i trzymał piłkę zaledwie przez 3,2 minuty. W przypadku Raptors liczba ta gwałtownie wzrosła do 75 dotknięć i 6,2 minuty posiadania piłki na mecz. To prawie dwukrotnie więcej czasu potrzebnego na atakowanie, podejmowanie decyzji i tworzenie zagrań.

Raptors nagrodzili Quickleya pięcioletnim kontraktem o wartości 162,5 miliona dolarów, co wiele mówi o tym, co do niego czują. Nie zrobili tego potrzebować do podpisania przedłużenia, kiedy to zrobili.

Ta dodatkowa liczba wyjaśnia ogromny wzrost liczby asyst i dlatego stał się tak kluczową postacią dla Raptors. Jeśli Quickley będzie kontynuował tę tendencję, ma potencjał, aby stać się kamieniem węgielnym ataku Toronto.

Deuce McBride z New York Knicks

Opracowany jako 36. w 2021 r

Decyzja Nowego Jorku o wymianie Juliusa Randle’a i Donte DiVincenzo na Karla-Anthony’ego Townsa bez wątpienia zmienia kształt pola ataku, ale jej negatywne skutki uderzyły równie mocno w pole obrony. Po odejściu DiVincenzo Knicks stracili strzelca play-offów i kogoś, kto zapewniał stabilność po obu stronach parkietu. Zatem teraz pojawia się pytanie: kto wystąpi? Wchodzi Miles „Deuce” McBride. Choć mniejszy od DiVincenzo, McBride oferuje zaciekłą obronę, skoczka z nokautem i dynamiczną kreację strzałów, które wzrosły dopiero od ostatniego sezonu, kiedy Knicks przenieśli Quickleya i RJ Barretta w zamian za OG Anunoby’ego.

Przez ostatnie dwa miesiące w zeszłym sezonie McBride spędzał średnio 30 minut na mecz, zdobywając niecałe 12 punktów, trafiając 39 procent z 3. The Knicks czuli się komfortowo, przenosząc Quickleya i Barretta, ponieważ wierzyli w DiVincenzo i McBride’a – a teraz podwajając Deuce, handlując również DiVincenzo.

W rotacji Knicks mają wielu zawodników przed McBridem. Jalen Brunson przejmie prowadzenie w ofensywie, a Anunoby, Mikal Bridges i Josh Hart będą działać na wszechstronnych skrzydłach, a Towns będzie pełnił rolę kotwicy w środku. Jednak McBride może być potencjalnym szóstym kandydatem na Człowieka Roku. Już raz udowodnił, że Knicks mają rację. A teraz, z jeszcze większą odpowiedzialnością, Deuce musi wykonać kolejny krok, aby Nowy Jork mógł wykorzystać swój nowy wygląd składu.